316
Joseph Bergmann.
Et jain laeta choros agit,
Aut terram foliis spargit agrestibus,
Aut nunc connubialia
Ad cantum citharae carmina dividit.
Atque horum in medio pater
Silenus stiinulos subjieit, et procul
Cunetantes pueros voeat:
0 segnes nimium! Promite, promite
Dulcis munera Liberi,
Fragrantesque rosas non sine mollibus
Unguentis, ait: baec dies
Insanire mero, et mille jubet jocis,
Cantuque, et Saliaribus
Tuxta carminibus. Quid placidum micat
DifTusus pateris liquor ?
Iam me non melius Thracius Orpheus
Dicet carmina, quamlibet
Auritas cithara duceret arbores.
Heu! quo me rapis, Evoe
Plenum, Bacche, tui'! cur titubant pedes,
Et circum rapitur polus?
Cur lapsu quatio praecipiti solum
Pronus, quanta furoribus
Alpini Boreae pulsa ruit larix?
0 jucunda protervitas!
0 Hymen! oculos heu premit atra nox !
At me crastine languido
Titan aspicies semianimcm mero;
Quod si vita rediverit,
Non segnes pueri turgida Libero
Rursum promite pocula,
Hac pro laetitia bis moriar Iibens.
A IOSEPHO ECKHEL S. J. S.
C. In „Oden, welche hei Gelegenheit der hohen Vermählung
Seiner Majestät Joseph des II., Römischen Königs etc. mit der
durchlauchtigsten Prinzessinn Jos cp ha von Baiern etc. in dem
kaiserlichen Collegium der Gesellschaft Jesu in Wien in tiefester
Ehrfurcht verfertiget worden. Wien in Oesterreich, gedruckt bei
Leopold Johann Kaliwoda, kaiserl. Reichs-Hof-Buchdruckern. 4°“ ist
von S. 15—19 nachstehendes Gedicht in deutscher Sprache ent
halten :