516
retschenig.
inpius (so 211), sapiens autem dispensat per partes (d. h.
dilatat): id est . . . sapiens paulatim eam maturitate consilii . . .
extenuat et expellit . ... ab apostolo dicitur: date locum
irae . . . hoc est, non sint corda uestra . . . pusillanimitatis an-
gustiis coartata, sed dilatamini in cordibus uestris u. s. w.
— Pag. 1081 C praelegenda ac praeferenda esse meliora et ad
illam quae utilior diiudicata fuerit partem sine cunctatione aliqua
t.ranseundum. 2: iudicata. Dass das auch in Ulf stehende
diiudicata doch nicht nothwendig ist, beweist die Stelle pag.
928 A restat ergo ut et bona et ex homine fuisse credatur (cogi-
tatio regis Dauid). in quem modum etiam nostras quotidie cogi-
tationes possumus iudicare, wo man gleichfalls diiudicare erwartet.
Die Zahl der Stellen, an denen ED’ den besseren Text
bieten, ist unbeträchtlich. Pag. 850 A collapsis ferme Omnibus
uicis. 2 allein liest fere. In den Institutiones und den beiden
anderen Theilen der Conlationes notirte ich mir ferme an zehn,
hingegen fere an keiner Stelle. In unserer Partie steht XV, 10
ferme, XVII, 1 fere. Demnach ist höchst wahrscheinlich ferme
richtig. — Pag. 877 B liest 2 docet, IIYE edocet. Vgl. pag. 887 B
edoceri 2IIY, pag. 936 A docemur 2Y, edocemur II, pag. 873 B
edocet 211, docet Y, pag. 946 A edocemur 2ÜT, pag. 1042 B edo
cemur 2IIY. Ich ziehe überall das gewähltere Compositum vor,
welches auch im dritten Theile der Conlationes und sonst häufig
erscheint. — Pag. 890 B sicut non est in colluctatione continentiae,
sed in castitatis pace locus domini. 2: in castitate. Ich gebe 1IY
den Vorzug, da das vorausgehende in colluctatione continentiae
nothwendig den vollen Gegensatz in castitatis pace verlangt.
Man vgl. auch B init. et factus est, inquit, in pace locus eins,
id est non in conflictu certaminis et colluctatione uitiorum,
sed in castimoniae pace. — Pag. 937 A liest 2 quia times
dominum tuum, IIYE tu, was nach dem griechischen Text <poßfj
cu tov 0s'ov Gen. 22, 12 richtig ist. — Pag. 996 A. 2: quem cum
haereticus arte dialectica fuisset aggressus et Aristotelicas igno
rantem spinas uellet abducere. IIY ad Ar. ign. sp. u. adducere.
Da ein absoluter Gebrauch von abducere in dem Sinne ,in die
Irre führen“ kaum möglich ist, muss mit IIY ad gelesen werden.
Aber abducere ist zu halten, da darin der Begriff , seitwärts,
vom rechten Wege wegführen 1 enthalten ist. Vgl. Conl. XXIII,
15 a. E. quia se pro conditione fragilitatis humanae senserat cap-