4
VIII. Abhandlung: K u k u 1 a.
disse queritur. Non multo post dum respondere ad incertum
libelli authorem 1 negligimus, vulgati snnt dno alii libelli, tbea-
trico actore, quam serio Theologo digniores, vt nobis non re-
spondentibus, quasi respondere non valentibus, insultarent. De-
mum in scenam prodiit magis seria persona, idem forte actor,
qui quodam quasi pulsato classico editionem Augustinianam,
totamque Sancti Mauri congregationem quasi Jansenisticae hae-
reseos labe infuscatam, apud Gallicanos Praesules accusat, ob-
testans eos per quicquid sacrum est, vt rem minime obscuram
serio ac cito examinent. Quippe ingens fidei catbolicae peri-
culum instare a congregatione amplissima, pietatem et austeri-
tatem haud vulgarem praeferente, nec plane ineruditä, insuper
opibus affluente, quibus quidvis efficere, quosuis ad suas partes
pertrahere valeat. 2 Si de hör um libellorum authoribus nobis
constaret, multa forte hinc regeri ac retorqueri possent, in illos
authores eorumque asseclas ac fautores, si eadem nobis licere
crederemus, quae illi sibi impune licere arbitrantur. Verum id 3
citra iactantiam asserere nobis licet, Ordinem nostrum, quantus-
quantus est, quantumuis antiquus ac locuples, nullas umquam
baereses aut inuenisse aut fouisse, 4 sed sanae semper doctrinae
constanter adhaesisse, suisque opibus atque amplitudine vsum
fuisse ad Catholicam fidem ac doctrinam asserendam et vbique
propagandam. Sed his calumniis 5 repellendis lectorem demo-
1 Mabillon: (au)ct(orem).
2 man. 4 schaltet hier folgende Stelle ein: ,Hae sunt malignae, calum-
niosae et seditiosae advevsariorum nostrorum suspiciones, cuivis Ordini re-
ligioso, ipsique adeo yirtuti injuriosae, nonnisi a maligno profectae ingenio,
quibus repellendis ac refutandis, nedum regerendis ac retorquendis, absit
ut tempus inaniter consumamus. Absit ut tarn male de lectorum aequitate
sentiamus, ut contra insanas istas declamationes praemuniendi videantur 1 ;
Bossuet corrigiert die Worte: ,a maligno profectae 1 zu: ,a malo prauo-
que profectae 1 , indem er liinzusetzt: ,pour euiter la repetition de maligno 1 .
3 Mabillon setzt an Stelle von: ,Si de horum libellorum arbi
trantur. Verum id“ folgende Fassung: ,absit ut immorari velimus. Id
unum Nemo non videt quam malignae sint ejusmodi suspiciones, quam
atroces criminationes: quibus repellendis ac refutandis, nedum regeren
dis ac retorquendis . . . .‘
4 man. 4 schaltet ein: ,nec errata suorum, si qua fuere, ut in tarn longo
tantorum temporum decursu non fuisse difficile est, umquam vel appro-
basse, vel defeiulisse'; hierzu notiert Bossuet: ,tres bien remarqud 1 .
5 man. 4: ,ut iam diximus*.
