Die Mauritier Ausgabe des Augustinus.
5
rari nihil juuat. Danda est Charitatis Christianae causa, his 1
venia, nobisque sufliciet si Hdei nostrae integritatem, et inno-
centiam toti Ecclesiae approbemus; quocl non admodum diffi-
cile et operosum nobis fore confidimus. Age ergo jam videa-
mus quibus argumentis eam lacessant adversarii nostri, quibus
fundamentis accusationem suam praestruant tantae criminationis
Architecti.
Totius accusationis caput, et quaedam veluti summa est,
quod Jansenistis, hoc est Jansenistarum novae sectae faueamus,
quippe qui in edendo Augustino nihil praestiterimus quo Augu-
stinum ipsum a doctrina Jansenistarum qui eum ad partes suas
pertrahere conantur, purgaremus; immo cum ipsis fauere et
consentire data operä passim astruamus, in 2 iis scilicet quae ad
gratiam sufficientem, ad humanam libertatem, et ad divinam
voluntatem saluandi omnes homines spectant. Id vero non tarn
ex praefationibus quae singulis tomis, aut ex admonitionibus
praeuiis, quae vnicuique opusculo praemittuntur, quam ex notis 3
marginalibus et indicibus collegisse et demonstrasse sibi viden-
tur]
1 Verum ut haec magis distincte explicari
possint, quasdam regulas proponere visum est quibus haec
Sancti Augustini doctrina breuiter exponatur, nostraque Editio
conü-a cauillationes aduersariorum deffendi possit. 3
1 man. 4 ersetzt ,his‘ durch: ,eorum auctoribus 1 .
- Mabillon corrigiert das ursprüngliche ,si‘ zu ,in‘, hierzu durch folgende
Bemerkung Bossuet’s veranlasst: ,in, au Heu de si, faute de copiste 1 .
3 Mabillon corrigiert ,notis 1 in ,sumtnariis‘.
1 Ich Überschläge drei Blätter des Manuscriptes (foll. 148 sqq.), da die auf
denselben gegebenen Auseinandersetzungen und Verwahrungen zwar
in gekürzter Form, aber ohne inhaltliche Aenderung in die bei
Migne abgedruckte Praefatio generalis hinübergenommen wurden.
5 Mabillon corrigiert die Worte: ,aduersariorum deffendi possit 1 zu:
,pseudocriticorum facile defendatur 1 , hiezu durch eine Note Bossuet’s
bewogen: ,facile defendatur l’autre expression laisse üne id6e de diffi-
culte quil est bon osterdabord 1 . Von man. 4 wird folgende Bemerkung
eingeschaltet: ,Ceterum non est quod sibi blandiantur illi nullius aucto-
ritatis homines, quasi fidei nostrae professionem a nobis extorserint.
Hane eniin publicam testificationem ultro edimus, non ut eam ipsis ap
probemus, quibus parum acceptam fore (non) dubitamus, sed ut Eccle-