400
E o c k i n g e r.
L
5a
5b
5c
6
7
II
25 1
26'
27 1
28 2
29 2
30 3
31 3
30—33 4 32-35 1
( 34 5 ( 36 5
1 35 5 \ 37 s
L
8
9
10
11a
11b
11c
12
1 23 (II 25): Hat ein man — nicht ausz gestewrt seyn.
24 (II 26): Haben die kindt — wirde vnd (II vnd sein) ere.
25 (II 27): Der pfaff der mag wol jm rechten mit seinen geswistreten
erbteil nemen, wanne er erbet eygen.
2 26 (II 28): Mit welchem — den toten (II toten man) mit siben mannen.
27 (II 29): Hat aber — getzewgen uerleitet.
3 28 (II 30): Dibheit — ich getan hat.
29 (II 31): Jst aber — erben nicht.
4 30 (II 32): Vnd wirdt ein man bürge — gleich schaden haben, woran
II noch knüpft: vnd welcher stirbet vnder den bürgen, des erben sollen
seinen teyl geltenn, an vonn leben.
31 (II 33): Hat ein man leben, do gildet er nicht von dan sein eigen
schulde.
32 (II 34): Vnd hat der — selber gelten.
33 (II 35): Vnd spricht — vmb die schulde.
5 34 (II 36): Vnd spricht — leucken wolt, das man jn des mit den
lewten ubertzeugen möge.
35 (H 37): Vnd ist — so sein mein erben ledig.
6 36 (II 38): Vnd stirbt ein man — vnd den lewten ledig sein, wanne
worumbe der (H wer) nicht erbe (II erbe lesset), der gelt auch nicht.
37 (II 39): Vnd nympt — sy got beide ermant.
7 40 (II 42): Wer borget — ubertzeugen als recht ist.
41 (II 43): Was aber — leibs einteil.
42 (II 44): Vnd freuelt man (II ein man) — man nort e4n hat, wozu
II noch fügt: do von so hat ein richter vnd sein freybot zweyer man
basz der yn icht thutt. wen wo man siben etc.
8 44 (II 46): Wir sollen euch beweisen das jm nyman — wol sagen wol
len (II werden).
45 (II 47): Ein man — swige.
46 (II 48): Ein iglich kint behabt, seius vater recht wol, ob es jm eben
bürtig ist (I ebenbürtig vnd gefelligk ist).