Ad spccimen liovae editionis Pracmoiiitnm. 
Expositis iis, quae ad censuram quandam editionum Theopha- 
nis anteriorum facere videbantur, subjungere quaedam libet, quae 
Georgii maximopere Hamartoli historiam manuscriptam *) spectant, 
dignissimam sane , quae tandem aliquando tota in lucem publieam 
prodeat. Ea in editione, quam pare adornando plus semel non sine 
fructu usus sum, cuius rei documenta quaedam luculenta Specimen 
nostrum suppeditabit. Vixisse hunc scriptorum seculo post Christum 
natum nono putant, quanquam finis libri quaedam habere videtur, 
quae continuatoris cujusdam manus recentior adjicienda curayit. 
Quid? quod totus Hamartoli über, de quo adeundus Fabricius bi- 
blioth. Gr. ed. Harl. T. 7, p. 463, aliam in aliis codieibus formam 
prae se ferre dicitur, in quod futurus, quem vehementer exopto, edi- 
tor diligenter, ut spero, inquiret. 
Theophane Georgium Hamartolum, cum suam ipse historiam 
conscriberet, praeter alios huius generis auctores usum fuisse, libri 
lectio mihi persuasit; unde locis haud paucis ipsa Theophanis verba 
lueem aliquam formamque emendatiorem adipiscuntur. Hamartolum 
vero multoties Leo Grammaticus exscripsit, cuius partem posteriorem 
cum ante hos ducentos fere annos Franciscus Combefisus edidisset, 
priorem nostro aevo Cramerus Britannus ex libris manuscriptis 
*) Codex bibliolhecae imperialis Vindobonensis, ex quo sequentem Hamartoli 
narrationem decerpsi, inscribitur: Georgii monachi excerpta chro 
no graphia. Cod. Vindob. Hist. Graec. Piro. XL, olim 39. Bst 
ejus forma, quam dicunt, Fol. Bst foliorum 326. Et folia 1 — 48 sunt char- 
tacea, manus reccntioris; folia 49 — 314 membranacca; folia 315 326 
phartacea, manus recentioris.