Studien zur Geschichte des 13. Jahrhunderts.
11
„intelligens, injusta contentione diu nos pro ecclesiae patronatu de
„Wilare vexasse, tandem animum ab huiusmodi retinuit injuriis, ae
„eidem contentioni tarn integre, tarn perfecte renuntiavit, ut advo-
„catiam a suis parentibus comnrissorie sibi accidentem, totamque
„praefatae iitis integritatem, cum fratribus et fiiiis in nostram
„potestatem resignaret“.
Dieser Lutoldus de Reginspercb war Herr des alten Schlosses
von Regensperg im Zürichgau, am Katzensee gelegen, zwei Schwei
zer Meilen von Zürich.
Der Patronatstreit ward zu Constanz in Gegenwart des Bischofs
Diethelm beigelegt. Zeugen waren: Canonici constantienses, Vol-
rieus major, Praepositus majoris ecclesiae, Chuonradus Decanus,
Huccellarius (?), „Eberhardus de Reginsperch etc.“
Eberhard von Regensperg, Canonicus von Constanz, dürfte
aber hier wohl mehr als nur einfacher Zeuge des Vergleiches, wohl
ohne Unwahrsclreinlichkeit als Lutold’s Bruder, der die Patro
natsansprüche aufgah, erscheinen, da sich hier eine ganze Verwandt
schaft eines Rechtes entäusserte.
Erzbischof Eberhard 11. von Salzburg sagt selbst in einer
Urkunde vom 6. Mai 1219 (Cod. dipl. Alem. Nr. II), welche die von
Lutold von Regensperg dem älteren gestiftete Prümonstratenser Abtei
Reuti oberhalb Zürch unweit Rapperschwyl betrifft, folgendes:
„Eberhardus, divina gratia Salzburgensis Archiepiscopus,
apostolicae sedis legatus . . . Notum sit, quod Dominus Luto ldus
d e Regensperg , frater meus couterinus, felicitatem suarn
et parentum suorum salutem promovere cogitans , ecclesiam beatae
Virginis in praedio suo Ruti construxit. — Eo autem in transmarinis
partibus de medio evocato, Lutoldus de Regensperg filius
eius in hoc sibi, sicut in omnihus aliis jure haereditario succedens,
praefatam gratiam, quae est, ut omnia ecclesiae Rutti attinentia
advocationis titulo a nullo quopiam laedi debeant, eidem ecclesiae
ad nostrae exhortationis instantiam recognovit. Nos quo-
que, cum simus haeredes, sicut et ille, plaritationis illius novel-
lae, et donationis cuiuslibet ei factae, recognitionem nepotis
nostri, praesentis scripti attestatione et sigilli nostri robore duxi-
mus confirmandam.“
Scheichenberger (Neugart) schliesst also, Erzbischof Eberhard
sei aus dem Hause der Herren von Al t-Regens berg gewesen, wie