Die Bestimmungen in Kan. 19 des Legat, edict. von 789.
15
ivenn es in cler S. 3 angeführten Institutio sanctimonialium
can. 11 1 heißt, nt monasteria puellarum nndique muniantur,
und wenn dort gesagt wird abbatissis satagendum est, ut mona
steria puellarum undique firmissimis circumdeut munitionibus,
so dürfen diese Stellen nicht auf Befestigungen der Klöster be
zogen werden; sie weisen nicht, ivie Jostes meint, auf feindliche
Überfälle, sie icollen vielmehr freundschaftliche Besuche von
den Nonnen fernehalten. Und wie nötig eine solche Maßregel
war, kann man ermessen, wenn man den can. 26 der Synode
von Tours aus dem Jahre 813 2 liest, in dem es heißt: In mona-
steriis puellarum multa inveniri possunt quae emendatione in-
digent. Nam quaedam abbatissarum negligentius quam oporteat
vivere dicuntur et ob hoc earum vita et conversatio a multis
diffamatur. Die Nonnen sollten, das besagen diese Stellen, strenge
Klausur halten und nicht nur gegen unzeitige Männerbesuche
geschützt, sondern auch selbst dadurch von der Außenwelt ab
geschlossen icerden. Das erhellt deutlich aus dem angezogenen
can. ll s der Institutio sanctimonialium, in dem es heißt: Abba
tissis satagendum est, ut monasteria puellarum ita undique
firmissimis circumdent munitionibus, ut nulli intrandi aut
exeundi, nisi per portam pateat aditus, quatenus nec viri
quiddam, quod non decet, in earum claustris agendi, nec sancti-
moniales foras evagandi liabeant facultatem, ivas durch can. 26
ergänzt wird: Oportet ut ad portam monasterii talis constituatur
sanctimonialis quae aetate et morum probitate ceteris emineat, ut
neque propter personarum acceptionem neque propter alicuius
adolationem aut timorem porta monasterii nisi horis statutis
reseretur, quia, nisi talis ad portam constituta fuerit, magnurn
procul dubio in monasteriis degentibus poterit provenire peri-
culum.
Es hängen übrigens die angeführtenWorte: de pallore earum
propter sanguinis minuationem gar nicht mit dem vorausgehenden
zusammen. Sie bilden vielmehr den Anfang eines neuen, selb
ständigen Gebotes oder Verbotes, ivorauf schon das an der Spitze
stehende De hinweist, mit dem auch der erste Absatz (de mona-
1 Monum. Germ, histor. Legum sectio XII, Concilia, tom. 2, pärs 1, pag. 446.
2 Ibidem, pag. 290.
3 Monumenta germ. histor., Concilia, tom. 2, pag. 446, 4f>5.