26 
III. Abh.: J. Müller. Kritische Studien zu Sencca De benef. u. De dem. 
ducet. Dial. 9, 14, 7 Lusisse tu Canum illa tabula putas? 
inlusit. N. q. 2, 34, 1 quidquid fulmine denuntiatum est, nec 
extis nec ave contraria refellitur. In quo mihi fall i videntur. 
2,37,2 Quid sit, quod sequantur, paulo post persequar. Ep. 98,16; 
118,9. Dial. 12 (ad Helv.), 10, 3 nec piget a Parthis, a quibus 
nonduni poenas repetivimus, aves petere. N. q. 2, 46 etiamsi 
Iupiter illa non facit nunc, Iupiter fecit ut fierent. Dial. 12 
(ad Hely.) 10, 6 nonne füror . . . est, cum tarn exiguum capias, 
cupere multuni? 2, 14, 3 iniuriam . . . maiore animo non ag- 
novit quam ignovisset. 7, 18, 1 cum vitiis convicium facio, 
in primis meis facio. Ep. 108, 9. Dial. 9, 5, 5 Vere, ut opinor, 
Curius Dentatus aiebat, malle se esse mortuum quam vivere 
(sc. mortuum). 1 De benef. 2, ,21, 3 (Aliquis) defensurus est me 
reum sed illo patrocinio regem sibi facturus inimicum: inimi- 
cus 2 sum, si, cum ille pro me periclitari velit, ego, quod facilius 
est, non facio, ut sine illo pericliter. Dial. 9, 11, 6 Qui mortem 
timebit, nihil unquam pro homine vivo facietP 7, 22, 5 ad 
postremum divitiae meae sunt, tu divitiarum es. 10, 11, 1 Deni- 
que vis scire, quam non diu vivant? vide, quam cupiant diu 
vivere. 
1 Vgl. Gertz z. St. 
2 Gertz möchte iniquus sum lesen statt inimicus sum; aber Seneca spielt 
mit der Gegenüberstellung von facturus est inimicum und inimicus sum 
und durch die Betonung von sum wird hier ebenso das Verständniss 
vermittelt, wie an der vorhergehenden Stelle durch Betonung von esse. 
3 Madvig (Adv. II, p. 381) erklärt richtig: tanquam vere vivus ac non 
semimortuus.