2 
V. Abhandlung: Bergraan. 
simam, Dauentriensem dico. anno 1492 impressam, 1 qui 
praeparauit, quamquam codice quodam notae non deterrimae 
usns erat, textum tarnen satis corruptum praebuit ex arbitrio 
rnultis mutatis erroribusque plurimis neglegentia typograplii 
admissis. 
Paulo melior dicenda est editio Aldina, Uenetiae anno 
1501 typis descripta, cuius editor codicem ,ab usque Britannis' 
accitum se testatur secutum esse. 2 Hane editionem Aldinam 
ducem sequuntur editiones et quae Lucronii a. 1512 et quae 
paulo post, neque tarnen anno neque loco indicato, in lucem 
prodiit, utraque commentai’iis Antonii Nebrissensis instructa. 
Deinde Joannes Sichardus, qui anno 1527 nouam edi 
tionem. Basileae typis excudendam curauit, ,Codices uetustiores' 
quosdam adhibuerat, quo subsidio fultus textum tarnen non 
multo puriorem reddidit. Inter hos uetustiores unum diserte 
nominal, quem ad se Argentorato submissum esse dicit a ,uiro 
consulari Uuerinhero Uuoflino*. Hic Codex sine dubio idem 
1 Exstant quidem editiones duae antiquiores, sed partes tantummodo 
paruas corporis Prudentiani continent; Hamartigenia enim et Psyclio- 
machia primum iam anno 1470, Psychomachia 1473 typis descriptae sunt. 
Editio, quam supra diximus, Dauentriensis totius Prudentii editio prin- 
ceps uere habenda est. Falso enim Dressei in editionis suae praefa- 
tione (p. XXV) discrimen statuit inter antiquiorem quandam editionem 
(formae quadratae sine loco et anno) a Fabricio nominatam et Dauen 
triensem. Kam quae in calce illius editionis legi Dressei dicit, ea 
re uera ad Dauentriensem spectant, quae et ipsa loci et anni indicio 
caret et formae quadratae est. Atque in exemplari, quod uidi in biblio- 
tlieca uniuersitatis Cantabrigiensis, sat antiquis litteris scriptum exstat: 
Impressum Dauentriae typis JRichardi Pafraet circa annos 1490. Similia 
exemplaria in bibliotheca regia Berolinensi, in cuius catalogo editio 
anno 1490 adsignatur, et in bibliotheca Musei Britannici seruantur, cuius 
qui confecit catalogum dubitanter librum 1497 impressum esse posuit. 
Sed exstant certa quaedam indicia typographica, ut ii, qui studiis incuna- 
bulorum, quae uocantur, operam dant, iam de anno 1492 non dubitent. 
2 Huius codicis lectiones cum Gu elferb. Aug. 56. 18 saepe conspirare docet 
Obbarius in edit. prol. p. XXXII. Ordo carminum, quem praebet Aldina, 
a ceteris editionibus abhorret: Ps primum habet locum, Pe 10 inter H 
et Pe 1 inseritur, S post Pe ponitur. Hic ordo re uera cognatus est or- 
diui ueterum codicum Britannicorum (u. infra). Etiam editio Dauen 
triensis cum familia quadam codicum Britannicorum conexum uidetur 
habuisse.