Zur Geschichte der Literatur über das Dekret Gratians. II.
135
est ordinatus ut in extravag. Sa ne super eo; quod argumentum
ita et in episcopo dieendum.’ Gemeint ist Alex. III. Extrav. in c. 2.
de ternpor. ord. I. 6. der Comp. I.
2. C. XV. q. 2. princ. 'Pro impensis etc. Prohibentur clerici
accipere munera [pro] patrociniis. Sed consuetudine, quem vicem
legum mutantur, excusari possunt, maxime cum eadem consuetudo in
curia Romae frequentatur nee improbatur. Unde sic distinguitur, quo-
niam clerici alii sunt, quibus proprium licet habere, et illis licet acci
pere, alii sunt, quibus non licet habere proprium, ut regulärem vitam
professis, bis non licet accipere. Alexander autem tertius in con-
cilio Romae habito prohibuit, ne clerici, qui de bonis ecclesiae
sustentantur, in saeculari indicio advocent.’ Nämlich in c. Clerici
unic. de postulando I. 28. Comp. 1.1)
3. C. XVI. q. 7. (fol. 91 b ). Nunc restat videre, utrum pariter
inter heredes quasi corporale praedium praedii possit juspatronatus
distribui. Et videtur mihi, quia, si plures essent ecclesiae, possent
eorum iusta lance di vidi. Si autem una sola fuerit, omnes succedunt
in totum, sicut' praesumitur ex illo c. filiis [c. 31.]. Si vero
plures heredes de communi ecclesia eontendant, episcopus officium
interdicat, quousque presbyterum concordes statuant et non vivat [1.
unde vivat] ut c. si plures [c. 36.] et B. 1. III. perlatum est
[aus Burchard in cap. 1. Compilat. I. c. 1. X. de jurep. III. 38. auf
genommen]. Ex quo puto, illud decretum, quod alibi [nämlich in dem
auch bei Burchard stehenden c. 2. X. cit.] legitur, seil, ut reli-
quiae auferantur, nisi forte hic intelligas, quando reliquiae altaris ta
bula concluduntur, sed cum ebiyneis vel argenteis vel quibuslibet
vasculis in ecclesia reponuntur. Vel secundum Alexandrum [näm
lich c. 17. Conc. Lateran. III. cap. quoniam] si quaestio patronatus
intra tres menses non fuerit sopita, episcopus invitis patronis potest
ordinäre.
Von Canonisten werden, abgesehen von Burchard von
Wo rms, dessen Dekret zehnmal citirt wird (so viele Citate habe ich
notirt), citirt Johannes Faventinus zu c. 16. C. XI. q. 3., c. 20.
21. C. XII. q. !., zu c. 11. C. XII. q. 2., C. XVI. q. 7. und in fol
gender Stelle, die einen Platz finden mag.
1 ) Die römische Gewohnheit erwähnt auch Hnguccio, eine contraria consuetudo 5
schon R u f i n u s.
