148
Alois M ii Iler
ibi 1 ? nün D’ayo nvbv mini natyu natyj bsw nnm matyj.i
nbx bv jn picoa -jbd pnpifri oin ua rwbv ’Dun rfo^una N’nty
jnyNin m« b& lnatyjty D’iaiN pi itu Dy vbv D’aro bs bvo
Din pi rvtya bv iam lufunn inai ^an in bw fjm n^im
l^jfon’ mi’nr bv matyjnty na« pi n’tya in din mmn ’tyxi
fu^utin inatyj isn bv Nity ’b jud uiy ’a 1 ? inü bv D”n ’^>m 'aus
kfann lnatw ty’N nw bv Nnty ’ai mui ran Ninty 'ob nanxa
"jiini ~\b m’tyN tyii’a 'bv bat u mrt’^ m’tyN in iaN la ’a^ bmv
^BJ,! ja ’tyDJ n^rn ’flNttll ma»n wa.“ Über die Auferstehung
vgl. überhaupt den B. Tract. Sanhedrin. C. 11; dort heisst es unter
anderem: „NIDU 11,1 Nil ”n UDtyi in’lBN ^N’^aj pl^ IDia ^"N
mim* uty n'b Unna njni mpaty nwa mf? maN ”ri Np ’a Niayi
^"n nanya jna nt’N mmi ja iitn inNi D’an ja itti’ ihn ui’jui ty’
’ai >ai jaty bv n 1 ? sä’tan ja nt d’ön ja !?"n o’b.i ja istrty m
natyj nn itya nna j^arty '»aiar ’^o.ia n’mar ’^aa i*p ndji ^Ni?aty’
b"K naai iaa nnN bv n"apii bv innaty an itya rupn jn*? v
”n Np ’a Niojn Niay nn Nn ”n mtyi innaN ’bn ’ai^ ’pm Ninn
may^ iBNty nn itya “j^a^ nan iam nab ^>tya ~jb ^ityaN f?"N
D’a^ iniN um ia^n iayi D’a j’Nty mpaa D’^in j’it^a 'b um vb
UN j’N i 1 ? naN d’bi iay ty’ty Dipaa iniN uai ntn an*? iaN i^dj
ty’ty ntyay. nnua iayi d’b j’Nty mpaa jn^ iaNi D.i’^y nna j’!?im
laay ,inii nypa'? nü j’bnb nnN ’N dni naai naa nnN bv iayi d’b
iaNn Naty itya i^ia ntyyji jmtyn ina^ naiN i’itm itya nan mnty
m’ ma 1 ? nnN ( J ji6n n^n la j’N Dinty ,inii inf? nbv nana jat 1 ?
mitten l^ia N^BXUl D’atym“ Talm. B. 9. Bd., fol. ü, b der Wiener
Ausg. v. 1810. Vgl.auchdas folgende. So wiedieleibliche Auferstehung
der Zeit vor dem Exile fremd ist, so verhält es sich auch mit diesen
anderen eng mit ihr zusammenhängenden Lehren des Pharisäismus.
Unzweifelhaft hat auch hieran Babylonien seinen grossen Antheil. —
Dass die Sadducäer auch jene erhabenen Lehren des Pharisäismus
über die Seele und ihren Zustand nach dem Tode verwarfen ist
vorzüglich auch aus ihrem Festhalten an dem Pentateuch, als Basis
ihres Dogmatikgebäudes, zu erklären. Gehen wir auf diesen zurück
und untersuchen die in ihm herrschende Ansicht über jene Frage.
Betrachten wir folgende Stellen des Pentateuchs: Mos. 1, 2S, 8:
„l’ay ^>NF|DN’l," 1,37,35: „i^Nty ^3N UH ^N 11N ’D,“ vgl. damit 33:
l ) Vgl. die Zoologie des Talmud von Lewysoh n, S. 280.