65
„dit Dominus partem securis acutam dicens: Si incepero per-
„cutere , faciam plagam magnam.” —
Cap. LXXXVI. „De apparitione iterata Domini gestantis
„in mann gladium evaginatum, non levatum, sed demissum.”
Cap. LXXXVII. „De quodam libro Bernardi super Can-
„tica, quem Confessor suus voluit facere conscribi pro Conuentu.”
Cap. LXXXV1II. „De verbosis solatiis et eachinnis et aliis
„huiusmodi in religiosis.”
Cap. LXXXIX. „De duobus retibus, totum Orbem tegen-
„tibus, et eorum expositionibus.”
Cap. XC. et XC1. „De quodam Sacerdote, secundam mis-
„sam celebrante, et de repreliensione sui ipsius, scilicet hujus
„puellae, et de suo desiderio, et de instructione ejus orationis
„et ejus cogitatione.”
„Una die audiens missam horruit ipsum sacerdotem cele-
„brantem, nesciens, ob quam causam. Tune vox divina ad eam:
„ixte, inquit, Sacerdos legit liodie secundam missam, nec
„gratiam percepit nec percipit Sacramenti. Ex tune instabat
„liora, qua Sacerdos sumeret Corpus Domini, et baec virgo
„percepit gustu corporali miram dulcedinem, sicut si sacramen-
„taliter Corpus Domini percepisset: sensit nihilominus in anima
„indicibilem suavitatem Spiritus.”
„Post missam igitur quaesivit, quis esset Sacerdos iste?
„Et dictum est ei ä quadam persona Ecclesiae illius, quöd esset
„unus Sacerdos, qui eadem die alibi etiam legisset missam, et
„ista missa esset secunda quam causa vietüs sui legisset. Tune
„ipsa est miserta super miseria illius Sacerdolis. — Et tandem
„ad cor reversa coepit se ipsam reprehendere, dicens in corde
„suo: 0, paupercula, posses tu cogitare de te ipsa, et sollicita
„esse, quomodo pertingeres ad desiderium tuum.”
Cap. XCIJ. „De quodam fratre praedicante de S. Fran
cisco , qui nimis jactanter eum commendavit.” — Zog ihn dem
Petrus, den andern Aposteln und Heiligen vor. — „Et baec
„virgo etiam praesens fuit, sed multiim de hoc doluit. Tune vox
„interna ei dixit: ecce propter istam arrogantiam et jactantiam
„permittet Dominus maximum scandalum et ignominiosum eve-
„nire ordini, eö quöd talis jactantia et derogatio Sanctis facta
„displicet Deo.”
Sitzb. d. pbilosoph. histor. CI. Jahrg. 1849. I. Heft.
5
