97
SITZUNG VOM 12. JULI 1854.
Gelesen:
Über das Fragment eines Liber dativus.
Von dem c. M., Hrn. Georg Zappert.
Wanderlustig und pilgerfahrteifrig von jeher '), zogen über
seeisch-keltische, inSonderheit irische Mönche, allenthalben umher;
und bereits frühzeitig finden wir Einzelne als Mönche in deutschen
Klöstern s ).
*) Cnf. Mabil. A. S. S. Saec. IV. P. 1. 378. Nuper quoque de uatione Seotorura, quibus
consuetudo p e r e g r i nandi iam paene in na tur a m conversa est, quidem adve-
nientes ect. (Gozbert. Vit. S. Galli. P. Mon. Germ. 2. cl. 30, 1. 33; cnf. ibid. p. 78,
I. 31.) Vom Erzbischöfe Arnold von Mainz (1133 — 1160) circa omnes afttictos pia
et clementissima gestitans viscera , orphanorum viduarumque, ac Yberniorum
Scotorum, quos ultima mundi ad nostre meditullium terre baculo p ereg’rinanti
transmittunt, omniumque peregrinancium oppressorum — armarium tutissimum exis-
tebat. Martyr. Arnoldi. Böhmer Fontes, 3, 271. Schotten scheinen auch (S. XVI) als
Krämer herumgewandert zu sein. Durch der Frembden vmbtziehenden Kramer,
fchotten, Niederlender vnd Landstreicher — feil haben vnd liuefiren. (Privile
gium der Kramer zu Kyritz (1380). Riedel, Cod. dipl. Brandb. 1, 386. (cnf. Anmk.
II. ) cnf. Anmk. 8.
2 ) S. Fridolin. Seine nicht ganz verlässliche Legende. A. S. S. Mart. 1. 433 und Mone
Quellensammlung d. Bad. Land. 1, pag. 4. S. Columbanus. Mabill. A. S. Saec. 2, p. 3.
S. Gallus. P. Mon. Germ. 2, pag. 3. Rettberg observat. ad vit. S. Galli. 1842. S.
Erhardus (S. VIII) Auct. (S. XI) A. S. S. Inr. 1, 333. Er soll eine höhere kirchliche
Würde in Regensburg bekleidet haben. S. Fintan im Kloster Rheinau (f 878). Mabil.
A. S. S. Saec. 4, pag. 1, 378. B. Eusebius, Mönch in St. Gallen (-}- 884) ibid. pag. 2,
462. Faillanus Scottus — de hoc saeculo migravit. (Annal. Sangallens. major ad an.
991. P. Mon. Germ. 1. pag. 81, 1. 3. S. Coloman soll ein keltischer Mönch gewe
sen sein. Deppisch d. h. Colomann, pag. 14 seq. Der literarische Ruhm eines Mari
anus Scottus (P. Mon. Germ. 7, 483) half mit, Glanz auf gesammte Körperschaften
keltischer Mönche zu verbreiten. David seotus war Lehrer an der Schule zu Wiirz-
burg, wurde dann Capellan Kaiser Heinrich’s V. und später (1120) Bischof von Bangor
7 *