3
Kritische Studien zu den Naturales Quaestiones Senecas. 9
Fall ist. 1 Man wird zur Lesart des Codex E zurückkehren
und die Worte beweiskräftig dadurch machen müssen, dass
man color durch ictorum ergänzt: esse illum ignem color icto-
rum ostendit, qui non est nisi ex eo, ostendit effectus etc. Vgl.
Lucret. 6, 220 f.
Der Beweis wird im Folgenden noch ergänzt durch den
Zusatz etiam quae non percussa sunt, tarnen adusta cernuntur,
was theils von Gegenständen gilt, die, wie man sagt, vom
Blitze blos gestreift worden, oder die anderen, getroffenen Ge
genständen nahe sich befanden, theils von Fällen, wie sie Cap.
52, 1 erörtert werden.
II, 27, 3 Hic proprie fragor dicitur, subitus et vehemens,
quo edito concidunt homines et exanimantur, quidani vero vivi
stupent et in totum sibi excidunt, quos vocamus adtonitos,
quorum mentes sonus ille coelestis loco pepulit. Da nach G.
Müllers Angabe p. 27 Codex E wie alle übrigen mentem hat,
so ist der Singular in den Text zu setzen, der sich in gleicher
Weise bei Seneca 3 an folgenden Stellen findet: N. q. 1, 17, 7
ne coniugum quidem manu crinis ille . .. adtrectabatur. De
benef. 6, 43, 1 In magnis erroribus sunt, qui ingentis animi
credunt proferre, donare, plurium sinum ac domum inplere.
De clem. 1, 9, 1 Cum, hoc aetatis esset (Divus Augustus), quod
tu nunc es, duodevicesimum egressus annum, iam pugiones in
sinum amicorum absconderat. 1, 1, 2 quorum capiti. Ep. 4, 8
Recognosce exemplum eorum, qui domesticis insidiis perierunt.
Dial. 4, 17, 1 histriones in pronuntiando non irati populum
movent, sed iratum bene agentes.
II, 32, 2 Hoc inter nos et Tuscos, quibus summa est ful-
gurum persequendorum scientia, inter est: nos putamus, quia
nubes conlisae sunt, fulmina emitti. ipsi existimant nubes con-
lidi, ut fulmina emittantur. Für ipse scheint der Gegensatz
zu fehlen und man könnte vermuthen, es sei, wie das in den
Handschriften so oft geschehen ist, ipsi mit isti verwechselt
worden. Indess lässt sich als Gegensatz, der ipse rechtfertigt,
denken, dass stoische Autoritäten Vorstellungen aus der Etrus
kischen Doctrin zu den ihrigen gemacht hatten und so die
1 Vgl. auch Sehultess a. a. O.
2 Bezüglich anderer Schriftsteller vgl. Kühner, Ausführliche Grammatik II,
S. 56, Anm. 1.
m