Uebor v vor den Casusendungen im Slawischen. 199 rekove; tak i: orlove, predkove, svedkove. Pes mä: psove i psi; pan: pänove i päni; ptak: ptäci, zrfdka ptäkove a. t. d. — Zu Paradigma zet und plast. Gen. Plur. wie oben überall -uv. Dat. sg. belebt -i und -ovi unbelebt -i. § 45. na ce ukoncena miluji vice i nez ovi: darci, odpurci a. t. d. § 47. nom. Plur. wie oben: einsylbige belebte lieber ove als i; auf ce, ec: soudcove, zradcove; ovsem tez podle libosti: vo~ lenci neb volencove a. t. d. den bat dni und dnove. Gen. dni, dnuv. knez hat nur knezi. — §4. und in Tomlcek’s pravopis cesky 1850: kdyz nominativ mnozneho poctu nezivych muzskych bytosti na ove se koncf, ma povahu bytosti zivych, procez i pridavnä jmena s nim jako pri zivych se spojuji n. pr. stromove vysoci (aber stromy vysoke). Polnisch. Muczkowski, grammatyka jezyka polskiego. Wydanie drugie. w Krakowie 1836. Im Dat. Sing, ist bei Parad. sad und s.Joii sadowi, sloniowi Regel, so wie im Genit. sadöw, stoniöw. Die Endungen ohne w gelten als Ausnahmen; in diesen beiden Casus bat die längere Endung alle Beziehung zur Bedeutung verloren (was im Böhmischen nur im Gen. Plur. stattfand). Wir geben daher hier nicht das Einzelne, sondern beschränken uns auf das, was Mucz kowski über den Dativ Sing, sagt, weil hier die Spracherschei- nungen im Polnischen sieb besonders auffallend von anderen Dialekten, namentlich vom böhmischen entfernen: § 126. „Celownik liezby pojedydczej na owi zakoriezony moze sie skracac na u, szezegölniej z prz.yimkiem kn, n. p. ku koncu, zainiast ku koheowi, leu Krakmvu. 127. Skracanie na u w niektörycb imionach tak weszto w zwyczaj, ze ich na owi nigdy nie konczymy. Takiemi sa: Bogu, bratu, clilopu, ezartu, diablu, Ibu, kpu, katu, ksiedzu, kwiatu, ojeu, panu, swiatu, i we wszystkich jednozgloskowanycb, ktöre e wyrzucaja: n. p. hvu, psu.” Also gerade Personenbezeichnungen und einsylbige. Nom. (voc.) Plur. „Zakonczenie na owie, dawniej powszechniejsze, bo nawet i nieosobowym rzeezownikom dawane (n. p. ptaszkowie, zefirkowie), dzis maja tylko nazwiska narodöw starozytnych (opröcz Grecy i na anin zakoiiczonych), imiona osobowe, rodowe, urzedowe lub pokre- wienstwo wyrazajace, osobowe na ek (opröcz parobek), tudziez cudzoziemskie osobowe na f, <j, 1, m, r, zakonezone n. p. Janowie, Kartaginczykowie — ojeowie, wujowie, synowie, swiadkowie” i. t. d. „Imiona urzedowe na k, nigdy nie przybieraja zakonczenia owie ale y" i. t. d.