/
308
Schulte.
negligentia cum negligentia, peccatum cum peccato compen-
santur, ut XXXII. q. 6. c. 1. 2. 3. Omni actioni compensatio
obiicitur, praeterquam vi bonorum raptorum et actioni depositi.
Nam et hodie cautum est, ne quis extrinsecus i. e. praeter
dominum nulli depositario depositi restitutionem interdicat ut
in autent. item damnum. Lucro non compensatur utXXXIII.
q. 5. c. 1. et C. I. q. 1. non est putanda (c. 27.) et C. XXXIII.
q. 4. si causae non sunt (c. 4.) et C. XXX11. q. 4. dixit
(c. 3.). Sed nec compensatio admittitur flagitiorum ut D. XIV.
c. 1. et C. XXII. q. 4. c. 3. 4. 5. 6. 7. Sed et vita aeterna
cum temporali et culpa levis cum praesenti supplicio compen
satur 1 ut XXII. q. 2. si quaelibet et C. XXIII. q. 5.
quid ergo, in fine. Sed et fideiussor conventus compensabit
de eo quod ei dabitur pro quo intercessit. Sed nec debitum in
die vel conditione compensatur. Sed nec alii debitum in com-
modo tuo compensabitur, etsi ille velit, ut 1). XIV. c. 1., ubi
dicitur, ut compensatio non admittitur, ut nos faciamus mali
aliquid, ne alius gravius committat.
XV. De testibus.
Testimonium officium est publicum. Repelluntur a testi-
monio quidam ipso iure, quidam per officium. Ipso iure ut
C. TU. q. 5. ct qui in publicis vinculis habentur, et qui
ut cum bestiis pugnarpt se locaverit et qui palam turpem que-
stum facit et qui ob testimonium dudum pecuniam acceperunt
ut IV. q. 3. §. Item hi qui in alia causa et secundum
quosdam re civili quondam testimonium dixerunt in cum, in
quem modo dicerc gestiunt ut C. IV. q. 3. §. Item. Nec dome-
stici et de domo prodeuntes. In criminali vero nec non in cri-
minali (1. civili) secundum quosdam, quorum error retunditur
per illud C. XXXV. q. 6 videtur (c. 2.). Domestici i. e. de
domo prodeuntes vel coniuncti necessitudine aliqua, nisi in
duobus easibus, ut si civilem causam ceclesia contra ecclesiam
habeat vel aliurn ut XIV. q. 2. c. 1. et in dirimendo matri-
monio ut XXXV. c. 1.2. 3. Parentes quoque contra filios non
audiuntur, nec e contrario ut C. IV. q. 3. §. Item. Nec mu-
lieres in testamentis vel in criminali, ut XXXIII. q. ult. mu-
1 Ein sprechender Beweis des Einflusses der römischen Jurisprudenz auf
die Theologie.