/ 308 Schulte. negligentia cum negligentia, peccatum cum peccato compen- santur, ut XXXII. q. 6. c. 1. 2. 3. Omni actioni compensatio obiicitur, praeterquam vi bonorum raptorum et actioni depositi. Nam et hodie cautum est, ne quis extrinsecus i. e. praeter dominum nulli depositario depositi restitutionem interdicat ut in autent. item damnum. Lucro non compensatur utXXXIII. q. 5. c. 1. et C. I. q. 1. non est putanda (c. 27.) et C. XXXIII. q. 4. si causae non sunt (c. 4.) et C. XXX11. q. 4. dixit (c. 3.). Sed nec compensatio admittitur flagitiorum ut D. XIV. c. 1. et C. XXII. q. 4. c. 3. 4. 5. 6. 7. Sed et vita aeterna cum temporali et culpa levis cum praesenti supplicio compen satur 1 ut XXII. q. 2. si quaelibet et C. XXIII. q. 5. quid ergo, in fine. Sed et fideiussor conventus compensabit de eo quod ei dabitur pro quo intercessit. Sed nec debitum in die vel conditione compensatur. Sed nec alii debitum in com- modo tuo compensabitur, etsi ille velit, ut 1). XIV. c. 1., ubi dicitur, ut compensatio non admittitur, ut nos faciamus mali aliquid, ne alius gravius committat. XV. De testibus. Testimonium officium est publicum. Repelluntur a testi- monio quidam ipso iure, quidam per officium. Ipso iure ut C. TU. q. 5. ct qui in publicis vinculis habentur, et qui ut cum bestiis pugnarpt se locaverit et qui palam turpem que- stum facit et qui ob testimonium dudum pecuniam acceperunt ut IV. q. 3. §. Item hi qui in alia causa et secundum quosdam re civili quondam testimonium dixerunt in cum, in quem modo dicerc gestiunt ut C. IV. q. 3. §. Item. Nec dome- stici et de domo prodeuntes. In criminali vero nec non in cri- minali (1. civili) secundum quosdam, quorum error retunditur per illud C. XXXV. q. 6 videtur (c. 2.). Domestici i. e. de domo prodeuntes vel coniuncti necessitudine aliqua, nisi in duobus easibus, ut si civilem causam ceclesia contra ecclesiam habeat vel aliurn ut XIV. q. 2. c. 1. et in dirimendo matri- monio ut XXXV. c. 1.2. 3. Parentes quoque contra filios non audiuntur, nec e contrario ut C. IV. q. 3. §. Item. Nec mu- lieres in testamentis vel in criminali, ut XXXIII. q. ult. mu- 1 Ein sprechender Beweis des Einflusses der römischen Jurisprudenz auf die Theologie.