128 V. Abhandlung: Feder. ferentes, l ut uita Iesu Christi in corpore nostro manifestetur (g 17, 15—18). — 9 äXX’oux bf'miakv. , !z6\is')oi, xaTaßaXXöpev'oi, aXXLüv. &coXX6jjievoi, 10 tcccvtots t$jv vexpwqiv tou Tv]aou ev t£> a(I>p.aTi TcepqjepovTe?, ?va "/.cd vj £wv) tou Ttjctou ev to> acbp.aTt v;p.cov ipavepuBij. defgr; Ps.-August., De diuin. script. 28 CSEL XII 439 sq; Ambrst. MSL XVII 291 A. — V. 9: Faustus, De gratia I 10 CSEL XXI 34, 7. — V. 10: Tertull., De res. anira. 44 CSEL XLVII 90, 14; Iren. V 13, 4 (Stieren 753); Ambros., In ps. 35 MSL XIV 953 C; Gandent. Brix., Praef. ad Beneu. MSL XX 842 B. — V. 10a: Ambros., In Luc. V 106 CSEL XXXII d, 225, 11—12. 9 derelinquimur cet. — 10 mortificationem fr Tert Iren Ambr Vulg mortem d e Gaud Ps-Aug — Iesu] Christi defg Christi Iesu Tert Iesu Christi Ambr domini nostri Iesu (Iesu Christi Ps-Aug) Gaud Ps-Aug — in corpore] add. nostro cet. — uti Tert — ut] add. et cet. praet. Iren — Christi om. Text. gr. f r Tert Vulg Christi Iesu Ps-Aug — in corporibus nostris i Vulg — man. in c. n. Tert. Hilarius entfernt sich von allen erhaltenen Texteszeugen durch die Worte abrelinquimur und passiones. Letzteres Wort entfernt sich auch vom griechischen vsxpowiv. Eph. III 6: esse gentes coheredes et (con)corporales et conparticipes pollicitationis eins in Christo (g 6, 10 sq). — eivosi toc s0vv) ouvz,XY)povcp,a v.al aövowp.a y.c/X ouvp.eTO/a ty)? iita'f'fellac ev XpioTto Tr;oou. Denselben Yersteil bringt Hilar. In ps. 138, 30 p. 765, 18—20, nur schreibt er hier concorporales und in Christo Iesu (entsprechend dem griechischen Text). In ps. 91, 9 p. 353, 3—5 heißt es: esse nos coheredes et concorporales et conp. p. eins in Chr. Im Zitat des Tract. myst. ist also auch concor porales statt corporales einzusetzen. Eph. Y 32: hoc mysterium magnum est, ego autem dico in Christo et in ecclesia (g 4, 15 sq). — to p.ucrrqpiov toüto geya eouv, eyb) Se Xeyo) ei? XptoTov -/.ai ei? tt)V r/aX-rjaiav. Die Fassung mysterium magnum bringt Hilarius auch In ps. 138, 29 p. 765, 3; sie lehnt sich an die altlat. Übersetzung (aus griech. to p,uoTi)piov toüto p.ey«) an und findet sich auch bei Iren. I 8, 4 (Stieren 101), Ambrst. MSL XVII 399 B etc. In Matth. XIX 2, 702 C hat Hilarius eine andere Fassung mysterium gründe, die wir auch bei Gaudent. Brix., Serm. 18 MSL XX 976 B treffen. Wir haben hier wieder einen Beweis dafür, daß Hilarius mehrere Übersetzungen gebrauchte.