97 SITZUNG VOM 12. JULI 1854. Gelesen: Über das Fragment eines Liber dativus. Von dem c. M., Hrn. Georg Zappert. Wanderlustig und pilgerfahrteifrig von jeher '), zogen über seeisch-keltische, inSonderheit irische Mönche, allenthalben umher; und bereits frühzeitig finden wir Einzelne als Mönche in deutschen Klöstern s ). *) Cnf. Mabil. A. S. S. Saec. IV. P. 1. 378. Nuper quoque de uatione Seotorura, quibus consuetudo p e r e g r i nandi iam paene in na tur a m conversa est, quidem adve- nientes ect. (Gozbert. Vit. S. Galli. P. Mon. Germ. 2. cl. 30, 1. 33; cnf. ibid. p. 78, I. 31.) Vom Erzbischöfe Arnold von Mainz (1133 — 1160) circa omnes afttictos pia et clementissima gestitans viscera , orphanorum viduarumque, ac Yberniorum Scotorum, quos ultima mundi ad nostre meditullium terre baculo p ereg’rinanti transmittunt, omniumque peregrinancium oppressorum — armarium tutissimum exis- tebat. Martyr. Arnoldi. Böhmer Fontes, 3, 271. Schotten scheinen auch (S. XVI) als Krämer herumgewandert zu sein. Durch der Frembden vmbtziehenden Kramer, fchotten, Niederlender vnd Landstreicher — feil haben vnd liuefiren. (Privile gium der Kramer zu Kyritz (1380). Riedel, Cod. dipl. Brandb. 1, 386. (cnf. Anmk. II. ) cnf. Anmk. 8. 2 ) S. Fridolin. Seine nicht ganz verlässliche Legende. A. S. S. Mart. 1. 433 und Mone Quellensammlung d. Bad. Land. 1, pag. 4. S. Columbanus. Mabill. A. S. Saec. 2, p. 3. S. Gallus. P. Mon. Germ. 2, pag. 3. Rettberg observat. ad vit. S. Galli. 1842. S. Erhardus (S. VIII) Auct. (S. XI) A. S. S. Inr. 1, 333. Er soll eine höhere kirchliche Würde in Regensburg bekleidet haben. S. Fintan im Kloster Rheinau (f 878). Mabil. A. S. S. Saec. 4, pag. 1, 378. B. Eusebius, Mönch in St. Gallen (-}- 884) ibid. pag. 2, 462. Faillanus Scottus — de hoc saeculo migravit. (Annal. Sangallens. major ad an. 991. P. Mon. Germ. 1. pag. 81, 1. 3. S. Coloman soll ein keltischer Mönch gewe sen sein. Deppisch d. h. Colomann, pag. 14 seq. Der literarische Ruhm eines Mari anus Scottus (P. Mon. Germ. 7, 483) half mit, Glanz auf gesammte Körperschaften keltischer Mönche zu verbreiten. David seotus war Lehrer an der Schule zu Wiirz- burg, wurde dann Capellan Kaiser Heinrich’s V. und später (1120) Bischof von Bangor 7 *