12 HI. Abhandlung: J. Müller. clabo. N. q. 2, 34, 1 quidquid aves minantur, secundo fulmine abolebitur. quidquid fulmine denuntiatum est, nec extis nec ave contraria refellitur. Ep. 82, 17 quae (mens humana) numquam ad virtutem exsurget, si mortem malum esse crediderit: exsurget, si putabit indifferens esse4 N. q. 1, 13, 2 si infra solem nubes fuerit et propior, ab eo dissipatur. longe autem posita radios non remittet nec imaginem efficiet. 2 N. q. 2, 45, 1 Ne hoc qui- dem crediderunt, Iovem, qualem in Capitolio et in ceteris ae- dibus colimus, mittere manu fulmina, sed eumdem, quem nos Iovem intellegunt. 3, 25, 3 intra certum tempus, quae (oves) fuerunt nigrae, alb am ferunt lanam, quae albae venerant, nigrae abeunt. De dem. 1, 9, 7 renuntiari extemplo amicis, quos in consilium rogaverat, imperavit (Augustus) et Cinnam unum ad se accersit. 3 Recht häufig ist der Wechsel zwischen dem Perfect des Erfahrungsschlusses und dem Präsens: Dial. 2, 11 2 Nam et pueri os parentium feriunt et crines matris turbavit laceravit- que infans etc. 5, 25, 3 Sic inmanis fera ad latratum canum lenta respexit; sic inritus ingenti scopulo fluctus adsultat: 1 N. q. 2, 6, 4 hic (spiritus) . . . arbusta silvasque convulsit 5 et aedificia tota corripiens in alto frangit. 6, l, 7 non enim domos solum aut familias aut urbes singulas haurit: gentes totas regionesque submersit, et modo ruinis operit, modo in altam voraginem condit ac ne id quidem relinquit etc. Ep. 1 Der Liebe zur Abwechslung dürfte auch Folgendes entsprungen sein: de benef. 4, 15, 2 Non mentiar, si dixero. Dial. 12 (ed. Helv.), 18, 8 multuni iüi dabis, etiam si nihil dederis praeter excmplum. Wenn auch, wie Gertz anmerkt, iüi dederis, etiam si nihil dabis logisch richtiger wäre, so zeigt doch die im Texte angeführte Stelle de benef. 5, 19, 1, dass jenes nicht zu beanstanden ist. 2 Das Futurum statt des Präsens hat Larisch nach WL hergestellt. :t Dial. 9, 2, 10 utique ubi causas fateri pudet et tormenta introrsus egit verecundia: ist der Wechsel des Tempus in der Verschiedenheit der Verba begründet. De benef. 3, 15, 1 Sed necessaria optimis praetiderunt et cogere fidem quam expectare malunt: hat Lipsius (malueruntj, an meh reren anderen Stellen haben neuere Kritiker die Ungleichheit beseitigt: Dial. 4, 17, 1 (efficiet statt effecit); 5, 1, 2 (deiciet statt deiecit)\ 4, 25, 1 (obturbavit statt obturbat); N. q. 3, 30, 3 (coegit statt cogit). 4 Wesenberg will adsultavit. 5 So E, conuoluit L nach Larisch, contorsit B, convellit schlechtere Hand schriften. Vgl. Neue, Formenlehre der lateinischen Sprache 2, S. 503.