Hö fl er, Noch einmal das carinen occulti autoris.
149
SITZUNG VOM 30. OCTOBER 1861.
Vorgelegt:
Noch, einmal das carmen occulti autoris.
Von C. D ö f 1 c r *)•
Die erste Spur der Benützung des historischen Gedichtes
unseres Erfurter Dichters, finde ich in einem Citate des M. Johannes
Hus. Als derselbe im November 1409 die berühmte Predigt hielt,
in welcher er nur böhmischer Universitätsmitglieder gedenkt, citirte
er, ohne den Verfasser oder das Gedicht zu nennen, die Verse 866
bis 871: Mors est Ventura (Opp. Johann Hussi II f. XLI. 6).
Über den Autor selbst enthält der gelehrte Abt von Sponheim,
Trithemius, in dem Verzeichnisse der Kirchenschriftsteller eine
Angabe, welche das bisherige Dunkel erleuchtet, jedoch selbst einer
gewissenhaften Prüfung unterzogen werden muss. Sie lautet (Opp. I,
S. 301):
Nicolaus de Bibera, natione Teutonicus, vir in secularibus
literis nobiliter doctus, et divinarum scripturarum non ignarus, phi-
losophus et poeta insignis, qui apud Erfordiam suo tempore in pretio
existens, magnam doctrinae suae gloriam acquisivit. Scripsit tarn
metro quam prosa non pauca opuscula, quibus etiam posteris nomen
suum notificavit. E quibus ego tantum vidi opus, cujus titulus est
occultus, quod carmine et oratione soluta composuit Erfordiae.
De cavendo malo li. 1. Carminis auditor lec.
Epistolarum ad diversos li. 1.
Claruit Erfordiae sub Rodulpho Imperatore anno 1290.
’) S. Sitzungsberichte Bd. 37, S. 183.