314 
Joseph Bergmann. 
Fallor! num crepuit limen; et, o decens 
Virgo Conjuge cum tuo 
Expectata venis? Qualis in aequore 
Quondam nata recens Venus, 
Dum secura Notis unda quiesceret, 
Dilectam attigerat Cyprum, 
Quain pulchrae Charites cum puero nlite 
Circum ludere gestiunt. 
At nunc et fidium dulce sonantium, 
Et mixto citharae sono 
0 Hymen! tenerae dicite virgines! 
0 Hymen! juvenum chorus 
Alterno in numerum dicite carminc: 
Quantis Graecia Pelei 
Felix connubium cantibus extulit, 
Cantu, quo Ionium mare, 
Et pulsatus Eryx insonuit procul, 
Rupcsque Acroceraunia. 
0 Hymen! pueri dicite fervidi ! 
Salve! o magnanimum genus 
IOSEPHE! Ah teneros Virginis aureae 
Amplexus facilis capo. 
Atque idem gemino nomine dici ames 
Princeps, et placidus pater. 
Sic quondam patriis clarus honoribus 
Perges sideribus caput 
Celsum tollere. Sie regna prioribus 
Nascens, oeciduusque sol 
Adjecta, et domitas aspiciat maris 
Euxini furias, quod, heu! 
Iam nunc terrificis ad tua nomina 
Vatum carminibus tremit. 
0 Hymen! tenerae dicite virgines! 
0 felix ter, et amplius 
Virgo! cui pietas, cui comes addita 
Virtus, et patrium genus, 
Et vultus teneris aptus amoribus 
Quando unam invenient parem ? 
Al neu, dulce decus! neu tibi patrium 
Plus justo placeat solum, et 
Quae desideriis tacta fidelibus 
Tellus Bavara Iacrimans 
Absentem queritur! Nos quoque floribus 
Pictos purpureis agros, 
Et colles humiles, atque hahitata Diis